> Ο Όλυμπος > Ιστορία

Ιστορία

Τα πρώτα Ελληνικά φύλα που ήταν εγκατεστημένα στην περιοχή του Ολύμπου, στη διάρκεια της 2ης χιλιετίας π.Χ. διακινήθηκαν σε ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα. Αρχικοί κάτοικοι ήταν κάποια Αιολικά φύλα, οι Λαπίθες (που έφυγαν πρώτοι), οι Αινιάνες και οι Περραιβοί. Οι δύο τελευταίοι, με πρωτεύουσα την Κύφο, είχαν πάρει μέρος στην Τρωική εκστρατεία με κοινό αρχηγό, τον Πολυποίτη.

Οι Περραιβοί έμειναν οι μόνοι κυρίαρχοι της περιοχής όταν, γύρω στα 1200 π.Χ., οι Αινιάνες άφησαν την παρολύμπια περιοχή και μετανάστευσαν στη Βόρειο Ήπειρο, στην κοιλάδα του ποταμού Αώου.

Στη δυτική πλευρά του βουνού βρίσκονταν οι πόλεις της Περραιβικής Τριπολίτιδας: η Άζωρος, η Δολίχη και το Πύθιο (με το περίφημο ιερό του Πυθίου Απόλλωνος).

Στο λεκανοπέδιο της Ελασσόνας βρέθηκαν οικισμοί της νεολιθικής εποχής, ενώ η αρχαία "Ολοσσών" συγκαταλέγεται από τον Όμηρο στο εκστρατευτικό σώμα των Πανελλήνων κατά της Τροίας.

Οι αρχαίοι του κάτοικοι, κι όσοι πηγαίνοντας προς τη Νότιο Ελλάδα τον διάβαιναν, θεωρούσαν τον Όλυμπο ως το κέντρο των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, και τους δώδεκα θεούς ως κριτές και προστάτες τους. Το 1961 βρέθηκαν στην κορυφή του Αγ. Αντωνίου, κατά τη διάρκεια εκσκαφής που γινόταν για την ανέγερση του πανεπιστημιακού μετεωροσκοπείου, αντικείμενα λατρείας και αρχαιολογικά στοιχεία από το ιερό του Ολυμπίου Διός.
Συγκεκριμένα, βρέθηκαν 14 λίθινες και μαρμάρινες πλάκες με επιγραφές όπως "ΔΙΙ ΟΛΥΜΠΩ ΙΕΡΗΤΕΥΟΝΤΟΣ ΟΝΤΟΣ" και αρκετά χρυσά και χάλκινα νομίσματα. Όσον αφορά το μετεωροσκόπειο, λειτούργησε το διάστημα 1964-1973 (από μέσα Ιουνίου ως αρχές Οκτωβρίου).

Ο Όλυμπος με τα δάση και τις πλαγιές του, υπήρξε καταφύγιο και ορμητήριο κλεφτών, επαναστατών και ανταρτών. Είναι το μοναδικό βουνό της Ελλάδας που ταυτίστηκε τόσο πολύ με το ελεύθερο πνεύμα, τη λεβεντιά και την περηφάνια των Ελλήνων, όπως μαρτυρούν με τόση χάρη και μελωδία, πολλά από τα δημοτικά τραγούδια της Πατρίδας μας.